De stappen van… Christel Ruijtenburg, treinverkeersleider bij ProRail

Al jaren wilde Christel Ruijtenburg (30) bij Defensie aan de slag, maar vanwege een gescheurde kruisband kon ze twee jaar lang niet solliciteren. Toen ze eindelijk bezig was met haar opleiding tot Luchtverkeersleider bij de Luchtmacht, kreeg ze Covid. En dat heeft er helaas toe geleid dat ze moest stoppen. ‘Ik baalde flink dat ik moest stoppen, maar ik zit bij ProRail inmiddels ook helemaal op mijn plek. Het werk is op veel vlakken vergelijkbaar met Defensie.’

‘Nadat ik mijn opleiding International Business and Languages had afgerond, wist ik niet zo goed wat ik daarmee wilde doen. Wat ik in ieder geval wel wist, was dat ik graag uitgedaagd wilde worden en wilde bijdragen aan veiligheid. En Defensie paste daar heel goed bij. Ik had toen nog geen specifieke functie voor ogen, maar vanwege mijn gescheurde kruisband en de bijbehorende operatie vielen er best wel wat militaire functies af. Gelukkig was Luchtverkeersleiding nog wel een optie. De arts van Defensie vertelde me helaas wel dat ik vanaf de operatie in ieder geval nog twee jaar moest wachten voordat ik kon solliciteren.’

‘Toen ik de Air Operations Control Station (AOCS) had afgerond, ging ik verder met de opleiding op Schiphol. Daar leerde ik het werk on the job. Ik vond het ontzettend leuk en heb veel geleerd – zowel op professioneel gebied als over mezelf. Maar helaas heb ik de 9 maanden durende opleiding op Schiphol niet af kunnen maken, omdat ik tijdens de kerstvakantie Covid kreeg. Omdat ik in quarantaine moest, ben ik uiteindelijk zo’n 5 weken uit de opleiding geweest. In al die weken heb ik niks kunnen doen voor Defensie, dus dat was wel best lang als je nog in opleiding bent.’

‘Ik had eigenlijk geen fysieke klachten, dus ik kon na de quarantaine voor m’n gevoel weer gewoon aan het werk. Maar toen ik een paar dagen terug was, merkte ik dat minder concentratie had en moeite had met verkeersleiden. Ik heb toen gevraagd of ik mocht simuleren, in plaats van het echte werk. Tijdens de simulatie merkte ik ook dat ik niet op mijn oude niveau zat. Naast concentratieproblemen kon ik niet goed op woorden komen en dat zorgde er ook voor dat ik moeite kreeg met de theorie. Dat was ontzettend frustrerend, vooral omdat ik daarvoor heel goed presteerde. Ondanks dat wilden de instructeurs me toen toch ontheffen uit de opleiding.’ 

‘Het heeft zo’n 3 maanden geduurd voordat ik weer helemaal hersteld was van Covid. Ik had uiteindelijk wel weer terug gekund naar de opleiding bij een andere instructeur, maar dan zou ik dik een jaar hebben moeten wachten en dat zag ik niet zitten. Ik heb toen nog gekeken naar andere functies bij Defensie, maar ik kon niets vinden dat me zo aansprak als Luchtverkeersleider. Een collega bij Defensie zei toen tegen me: ‘Ga eens kijken bij ProRail, daar werken veel ex-militairen.’ En dat was inderdaad een heel goed idee. Bij ProRail ben ik toen een opleiding gaan volgen tot treinverkeersleider en inmiddels werk ik sinds een aantal maanden zelfstandig. Ik heb het heel erg naar mijn zin hier, vooral na alle stress die ik vorig jaar heb ervaren.’

‘Treinverkeersleiding is op veel vlakken vergelijkbaar met luchtverkeersleiding. Als er iets aan de hand is, is het ook meteen heel hectisch. De ene keer pleeg ik 5 telefoontjes in één dienst, de andere keer ineens 100. Het is dus belangrijk dat je goed onder druk kunt presteren. Bovendien is goed teamwork cruciaal: als er op mijn traject bijvoorbeeld een aanrijding is, dan kan ik dat niet in m’n eentje oplossen. Zelf zit op het traject Gouda en Woerden, maar een calamiteit daar heeft ook invloed op Utrecht. Samenwerking, snel keuzes kunnen maken en vooruitkijken zijn dus hele belangrijke vaardigheden, en die heb ik wel echt bij Defensie ontwikkeld. Ik sluit niet uit dat ik in de toekomst nog eens terugga naar Defensie, eventueel als reservist. Maar voor nu zit ik helemaal op m’n plek bij ProRail.’